Existen aún en Xares, aunque prácticamente ya en desuso, algunos hornos, que los pobladores antiguos utilizaban generalmente para la elabración del pan.
Los hornos son una construcción que al igual que las "eras" (airas), "bodegas" o "molinos", eran de uso privado o comunal y aunque era una construcción independiente de la casa, formaba parte de la misma, situándose la mayoría de ellos, en la fachada con la boca de entrada hacia el interior, aunque había también algunos construídos en el interior de la vivienda.
Los había particulares y otros que se usaban pasando de vecino en vecino, siendo en este caso las hornadas mas grandes para que durase el pan hasta que volviera tocar el turno.
Los hornos en Xares y prácticamente en toda la zona eran de forma circular o semicircular y estaban construídos con barro o con el estiercol del ganado "bostarega" y piedras.
El horno está formado por las siguientes partes: Un semicírculo llamado "capilla"; Una boca para encenderlo y para enfornar (depositar el pan), encima una piedra saliente e inclinada llamada "chapile", cuya función es detener las llamaradas que se desatan en el calentamiento del horno y así evitar incendios.
Enfrente de la "boca" hay una losa llamada "hogar", con un agujero en el centro por el que se hace caer la ceniza que se genera en el proceso de calentamiento del horno, estas cenizas caen a la "fornalleira", lugar destinado al almacenamento de la ceniza (muy apreciada para el abono de las huertas).
La parte superior del horno se llama "capoeira" (este lugar normalmente se utiliza para almacenar leña). Al lado del horno solía haber una mesa de piedra que recibe el nombre de "tendal".
La parte en la que se asienta la cúpula está hecha con una serie de piedras llamadas "alzas" que forman una especie de tambor. La cúpula se hace con piedras denominadas "boutas". La boca de horno puede ser rectangular aunque era frecuente también la boca de una pieza de piedra en forma de arco. La puerta, en el caso de tenerla, acostumbra a ser de hierro, pero también encontramos en algunos casos que la puerta es una losa de piedra, que se asienta contra la boca.
Hoy en día prácticamente nadie utiliza el horno para cocer el pan artesanalmente, aunque algunos lo utilizan para hacer asados de carne, lo que le da al horno la vida de antaño.

Existen aínda en Xares, aínda que practicamente xa en desuso, algúns fornos, que os poboadores antigos utilizaban xeralmente para a elabración do pan.Os fornos son unha construción que do mesmo xeito que as "eras" (airas), "adegas" ou "muíños", eran de uso privado ou comunal e aínda que era unha construción independente da casa, formaba parte da mesma, situandose a maioría deles, na fachada coa boca de entrada cara ao interior, aínda que había tamén algúns construídos no interior da vivenda.Habíaos particulares e outros que se usaban pasando de veciño en veciño, sendo neste caso as hornadas mas grandes para que durase o pan ata que volvese tocar a quenda.Os fornos en Xares e practicamente en toda a zona eran de forma circular ou semicircular e estaban construídos con barro ou co estiercol do gañado "bostarega" e pedras.O forno está formado polas seguintes partes: Un semicírculo chamado "capela"; Unha boca para encenderlo e para enfornar (depositar o pan), enriba unha pedra saínte e inclinada chamada "chapile", cuxa función é deter as llamaradas que se desatan no quentamento do forno e así evitar incendios.Enfronte da boca ""hai unha lousa chamada "fogar", cun furado no centro polo que faise caer a cinza que se xera no proceso de quentamento do forno, estas cinzas caen á fornalleira "", lugar destinado ao almacenamento da cinza (moi apreciada para o aboamento das hortas).A parte superior do forno lle chama "capoeira" (este lugar normalmente utilízase para almacenar leña). Ao lado do forno adoitaba haber unha mesa de pedra que recibe o nome de "tendal".A parte na que aséntase a cúpula está feita cunha serie de pedras chamadas "alzas" que forman unha especie de tambor. A cúpula faise con pedras denominadas "boutas". A boca de forno pode ser rectangular aínda que era frecuente tamén a boca dunha peza de pedra en forma de arco. A porta, no caso de tera, afai a ser de ferro, pero tamén encontramos nalgúns casos que a porta é unha lousa de pedra, que se asenta contra a boca.Hoxe en día practicamente ninguén utiliza o forno para cocer o pan artesanalmente, aínda que algúns utilízano para facer asados de carne, o que lle dá ao forno a vida de antano.

Il existe encore en Xares, bien que pratiquement déjà en désuétude, quelques fours, que les anciens habitants utilisaient généralement pour l'elabración du pain.Les fours sont une construction qui tout comme elles « étais » (airas), « entrepôts » ou « moulins », ils étaient d'utilisation privée ou communale et bien que la majorité de d'eux soit une construction indépendante de la maison, faisait partie de de cette dernière, en se situant, dans la façade avec la bouche d'entrée vers l'intérieur, bien qu'il y ait aussi certains construits dans le logement.Les il y avait des particuliers et d'autres qui étaient utilisés de voisin en voisin, étant dans ce cas les fournées plus grandes pour que dure le pain jusqu'à ce qu'il touche à nouveau le tour.Les fours en Xares et pratiquement dans toute la zone étaient de manière circulaire ou semi-circulaire et étaient construits avec boue ou avec le fumier le bétail « bostarega » et les pierres.Le four est formé par les parties suivantes : Un demi-cercle appelé « hotte » ; Une bouche pour l'allumer et pour enfornar (déposer le pain), en haut une pierre sortante et inclinée appel « chapile », dont la fonction est d'arrêter les flambées soudaines qui sont déliées ainsi dans le chauffage du four et éviter des incendies.Il fait face de la « bouche » il y a une tranche appelée « maison », avec un trou dans le centre par lequel on fait tomber la cendre qui est produite dans le processus de chauffage du four, ces cendres tombent à la « fornalleira », lieu destiné à l'almacenamento de la cendre (très appréciée pour l'engrais des potagers).La partie supérieure du four est appelée « capoeira » (ce lieu est normalement utilisé pour stocker du bois de chauffage). À côté du four il y avait généralement une table de pierre qui reçoit le nom de « bâche ».La partie dans laquelle on affirme la coupole est faite avec une série de pierres appelées « hausses » qui forment une espèce de tambour. La coupole est faite avec des pierres appelées « boutas ». La bouche de four peut être rectangulaire bien que la bouche d'une pièce de pierre soit fréquente aussi sous forme d'arc. La porte, dans le cas de l'avoir, habitue à être de fer, mais aussi trouvons dans quelques cas que la porte est une tranche de pierre, qui est affirmée contre la bouche.De nos jours pratiquement personne n'utilise le four pour cuire le pain artisanalement, bien que quelques ils l'utilisent pour faire des rôtis de viande, ce qui donne au four la vie de d'il y a longtemps.

They are still in Xares, although practically already disused, some ovens, that the pobladores former used in general for the elabración of the bread.Ovens are a construction that just as you were" them "(airas), "wineries" or "mills", were of private or communal use and although was an independent maison construction, was part of the same one, situating the majority theirs, in the front with the entrance mouth inward, although it had also some construídos in the hinterland of the housing.It had individuals them and other that were used happening of neighbor in neighbor, being in this case the hornadas but big so that it lasted the bread until it returned to touch the turn.Ovens in Xares and practically in all the area were circular or semicircular and they were construídos with mud or with the estiercol of the cattle "bostarega" and stones.The oven is formed by the following parts: A so-called "semicircle chapel"; A mouth to turn on it and for enfornar (to deposit the bread), top an outgoing stone and inclined call "chapile", whose function is to stop blazes that are unleashed in the warming of the oven and thus avoiding fire.In front of the "mouth" is a so-called "paving stone home", with a hole in the center through which to fall is done the ash that is generated in the heating process of the oven, these ashes fall to the "fornalleira", place intended for the almacenamento of the ash (prized for the deposit of the vegetable gardens).The upper part of the oven is called "capoeira" (this place is usually used to store firewood). Next to the oven there used to be a table of stone that the name receives of "tendal".The part in which the dome is laid down is made with a series of so-called "stones increases" that a sort of drum form. The dome is done with stones called "boutas". The oven mouth can be rectangular although he was frequent also the mouth of a piece of stone in the shape of arch. The door, in the case of having, is accustomed to be of iron, but also find in some cases that the door is a stone paving stone, that is laid down against the mouth.Nowadays hardly anyone uses the oven to cook the bread artesanalmente, although some it use to do roast of meat, what him gives to the oven the life of yesteryear.